Boot naar Engeland

Vandaag, donderdag 30 maart, een dag waarin veel is gebeurd. Dit schrijvend sta ik vooraan in de rij te wachten op de nachtboot van 01.30 uur vanuit Dublin terug naar Engeland. Dat belooft nog leuk te worden mij voorop te laten rijden..

Gisteravond heb ik besloten om vandaag maar eens een kijkje te gaan nemen in Belfast en aansluitend de nachtboot naar Liverpool te nemen. Mij kennende heb ik voor de zekerheid nog maar niets geboekt en maar goed ook. Ik word wakker met het gevoel dat ik nog niet klaar ben in Ierland. Daarnaast kan ik onmogelijk een keuze maken wat ik in Belfast wil gaan zien, zoveel keuze, teveel keuze.. Ik besluit om naar mijn gevoel te luisteren en laat Belfast voor wat het is en reis naar het zuiden. The hill of Tara, vlak boven Dublin, trekt me al een tijdje waar ik bij aankomst in Dublin in mijn onrust voorbij ben gereden. Ik kom op de historische route van 'Ireland's Ancient East' terecht en kom door mooie plaatsen waar de bomen weer over de weg groeien waardoor er grote bogen ontstaan. Met de hoge wallen en stenen muurtjes aan de zijkanten van de weg en uitzicht op de dallen en bergen, geniet ik van mijn laatste dag hier in Ierland. Het voelt sterk dat ik vandaag nog de boot terug ga nemen. Liverpool is helaas geen optie vanuit Dublin, dus kom ik morgenvroeg weer in Holyhead uit.

Bij de ronde toren van Monasterboice uit de 10e eeuw staan 3 enorme kruizen met indrukwekkende beelden erin gegraveerd, waarvan 1 laat zien hoe zielen werden gewogen.. Best intens.. De overblijfselen van de Mellifont Abbey laten zien dat er veel bedrijvigheid is geweest in meerdere eeuwen en het vaak veroverd is, wat te zien is aan de meerdere en verschillende bouwstijlen.

Bij de Hill of Slane twijfel ik even of ik wel moet gaan kijken en vraag me af wat maakt dat ik me nu niet veilig voel. Ik ga toch kijken en zie 2 mannen mij achtervolgen die mij even later aanspreken en noemen dat ze mij niet bang willen maken. Te laat pff.. Ze heten Adam en Desmond (ze zijn collega's) en we komen in gesprek. Ze vertellen over hun periode van nuchter zijn, dat dit na jaren nog steeds moeilijk is en dat ze de rust in hunzelf zoeken. Ze vragen hoe ik dat voor mekaar heb gekregen omdat ik er zo rustig uit zie. Ik moet hierom lachen, maar ze menen het serieus en voor ik het weet zit ik met hun tussen de ruïne stukken te mediteren en krijg ik even later een kop thee van ze. Bijzondere, maar leuke wending!

Bij de Hill of Tara vind ik de Wishing tree, een meidoorn vol met linten wat voortkomt uit een geloof. De wensen worden als geschenk gegeven aan de elven die eronder wonen. Een elfenboom omhakken zou veel ongeluk brengen. Blij hang ik mijn meegebrachte linten erin, een groene met mijn intentie en een blauwe blanco voor degenen die zich hierop willen afstemmen. Een fijne plek waar ik graag nog een keer terug kom!

* De data van mijn laatste verslagen zijn bijzonder, maar krijg het niet verbeterd. Het is iig geen 1 april grap dat ik terug kom ;)