Kylemore Abbey

Meerdere huilbuien en het gevoel dat ik met mijn hele leven onder de arm loop en even geen idee heb wat ermee te gaan doen, maakt mijn dag enorm langzaam vandaag.

Na een intense nacht in de B[e-38]B boven de bar word ik mega moe wakker. Afgelopen nacht heeft het gestormd en flink! De ramen zijn beneden open gesprongen waarop het alarm afging. Enorme wind, regen en hagelbuien hoorde ik al tegen mijn ramen aan slaan en hoopte al dat dat goed zou gaan. Beneden dus niet. Na uiteindelijk toch nog een paar uurtjes te hebben geslapen zag ik er blijkbaar nog steeds niet uit, wat de eigenaresse zichtbaar erg vond en ik een deel van mijn onkosten moest terugnemen. Geen trek hebbende ben ik maar gaan rijden. De weg maakt gelukkig veel goed, het is droog en zelfs het zonnetje is er af en toe. Ik word afgeleid door al het moois wat ik onderweg zie en stop zowat om de paar kilometer. Dit schiet niet op. Maar wetende dat ik letterlijk langs en deels door het National Park van Connemara rijd, laat ik dit los.

Ik zie een afslag voor de Kylemore Abbey. Dat ziet er leuk uit en besluit daar eens rustig te gaan kijken. De eigenaresse van de B[e-38]B waar ik nu verblijf vertelt hier ook enthousiast over, waarbij ze niet door heeft dat ik net heb verteld dat ik er vandaag ben geweest. Ik laat haar maar kletsen terwijl ik mijn wegenkaart aan het bijwerken ben aan de tafel.

De Abbey is erg mooi om te zien en heeft een mooie geschiedenis. Het terrein heeft een eigen kerkje die de eigenaar van toen samen met het kasteeltje heeft laten bouwen voor zijn vrouw, deze is helaas op jonge leeftijd overleden, 4 jaar nadat het kasteeltje af was. Het verhaal wordt als een liefdesverhaal verteld en er wordt nog steeds met veel respect over hun gesproken. Ze liggen nu samen in het mausoleum achter het kerkje. Begin 19e eeuw zijn de nonnen erin komen wonen en is het een Abbey geworden. Dit hebben ze tot zo'n 10 jaar geleden vol gehouden waardoor het nu een mooie bezienswaardigheid is geworden.

Helemaal afwezig en met voldoende indrukken ben ik maar een stuk gaan wandelen vanaf deze Abbey. Geweldige natuur! Ik denk niet dat het erg was om hier een non te zijn!

Ik voel dat de laatste week van mijn vakantie eraan komt en er beginnen vragen te komen die ik tot nu toe best goed onderdrukt heb. Wat wil ik straks als ik terug ben in Nederland en vooral hoe ga ik straks mijn leven opnieuw vorm geven? Het beangstigend me ergens dat ik straks hiermee bezig zal moeten gaan en merk op dat het makkelijker is om weg te blijven. Het lukt me vandaag even niet om het vertrouwen te hebben dat het wel goed gaat komen, hopelijk komt dat ergens na vandaag weer.

Ik zit nu in een gezellige en knusse B[e-38]B in Westport Quay, the Waterside genaamd. Met een sleutel in het locker kastje bij de voordeur en een uitgebreide beschrijving in mijn mailbox, laat ik mijzelf binnen. Dat voelt best gek. Later op de avond komt de eigenaresse terug, die op de zolder van dit pand woont. Ze lijkt me inderdaad geen persoon die gaat wachten op haar gasten en vertelt me iets later veel over plekken die ik morgen toch echt moet gaan zien. Ik zal haar advies ter harte nemen en naar de Keem Bay gaan om daar eventuele haaien te spotten.