Killarney National Park

Vandaag word ik wakker met beslagen ramen op de achterbank van mijn auto. Het moest er een keer van komen en vannacht was het zover.

Na gisteren te zijn vertrokken vanuit mijn hotel en een bezoek te hebben gebracht aan het klooster St. Franciscan Friary aan de andere kant van het stadje Killarney ben ik door wezen rijden naar het Killarney National Park. Dit keer aan de andere kant van het grote meer Lough Leane en recht de bergen in. Ongelooflijk leuke bergwegen waaruit je uitkijkt op diepe dallen! Aangezien het enorm druk is rij ik alle toeristische plekken voorbij en kom in een rustig stuk natuur terecht. Geen routes, dus eerst maar even een foto maken van het info bord voordat ik helemaal mijn eigen weg ga en verdwaal. Vele zijsporen van het hoofdpad maakt dat ik geweldige uitzichten aanschouw! Wat is het hier toch mooi! Eenmaal een fijne plek te hebben gevonden op een afgelegen plek bij een stroompje in het zonnetje, zit ik zo te dromen dat ik de tijd vergeet. Het ruisende water, wat iets verderop ruig wordt maakt ik er naar blijf luisteren. Geen idee hoe lang ik daar heb gezeten. Een uur? Twee uur? Ik gok eerder 3. De zon staat hier anders boven in de bergen en heb me verkeken op hoe snel het hier donker wordt.

Wetende dat ik terug moet gaan sta ik met tegenzin op en loop treuzelend terug. Ik bedenk me dat ik een slaapplek moet gaan vinden en stap de auto in om in dit mooi gebied een B[e-38]B te zoeken. Na ruim een uur te hebben gezocht blijkt alles vol te zitten.

Onderweg kom ik een jonge verdwaalde wandelaar tegen die al 12 uur aan het wandelen is en totaal de verkeerde kant opgaat. Hij heet Francis en komt uit Italië. Zijn voeten doen hem zichtbaar pijn. Ik besluit hem mee te nemen aangezien hij geen bereik heeft voor het bellen van een taxi en samen rijden we in het donker het National Park uit naar het stadje Killarney. Stiekem hoop ik daar nog een betaalbare slaapplek te vinden, maar van binnen weet ik al dat het de auto gaat worden.

Ik heb gisteren veel na kunnen denken (voelen) over waar ik nog heen wil gaan en in de komende twee weken wil gaan zien. Ik merk dat de flow waar ik in zit mij goed doet en besluit gewoon lekker door te gaan zoals hoe het nu gaat. Ik laat mijn wens om de krachtplekken zoals een Stonehenge te zien los en weet dat ik hier terug ga komen om dat alsnog te gaan doen. Voor nu eerst maar eens kijken wat er duidelijk mag worden voor mij.

Tevens laat ik mijn bezoek aan dit leuk stadje Killarney los. Het trekt enorm om te blijven, maar het klopt niet als ik dat ga doen. Vanaf mijn besluit om vlak voor Gallway naar het zuiden te gaan wist ik dat ik niet de ronde helemaal naar beneden ging afmaken en heb nu dan ook besloten om weer naar het noorden te rijden. Dit schrijvende zit ik al in Newcastle West (IE) bij een klein kasteeltje Desmond Castle genaamd. Killarney mocht even aangeraakt worden waar ik heel blij mee ben daar te zijn geëindigd. Hier kom ik zeker terug!

Gisteravond tegen half 11 zie ik langs de doorgaande weg (nog net in Killarney), een rijtje campers staan en besluit mijn autootje er tussen te zetten. Met de gedachte om een paar uurtjes mijn ogen dicht te gaan doen en dan verder te gaan rijden, val ik in een diepe slaap en wordt ik tegen 5 uur wakker. Ik blijf nog even liggen op de te kleine achterbank en moet lachen om mijn besluit. Het pakt op zich best goed uit, het is niet zo heel koud en de bank ligt op zich prima. Wel ben ik best jaloers op de camperbusjes om mij heen en bedenk me hoe ik een volgende keer zoiets voor elkaar ga krijgen, al is het alleen maar om de flinke overnachtingskosten te drukken. Ik besluit om het leuke stadje Killarney achter mij te laten en vertrek in de ochtend schemering weer naar het noorden.